Salijski zakonik

Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). Ako se pravilno ne potkrijepe pouzdanim izvorima, sporne rečenice i navodi mogli bi biti izbrisani. Pomozite Wikipediji tako što ćete navesti validne izvore putem referenci te nakon toga možete ukloniti ovaj šablon.

Salijski zakonik (lat. Lex Salica) je jedini mjerodavni zakonski akt primjenjiv za sve one koji su rođeni kao Franci bez obzira na teritoriju na kojoj su prebivali. Razvoj ovog, pod drugim nazivom franačko-salijsko-plemskog prava te njegova primjena je u principu stvarala mnoge poteškoće nadležnim organima koji su morali postupati po određenim, normama propisanim, zakonom.

Nastao je krajem 5. vijeka, te ja važno istaći da je u sebi sadržavao minimalan utjecaj rimskog klasičnog prava. Ovaj zakonik je regulisao širok spektar različitih pravno-deliktnih djela, sadržavajući opširnu i sagledivu pravnu materiju, a najviše odredbi ovg zakonika se odnosi na oblast krvičnog prava.

Vremenom se ovaj zakon mijenjao i nadopunjavao, no ovi postupci se nisu vršili sistematski i sa usaglašavanjam, tako da danas postoji nekoliko rukopisa istog koji se međusobno razlikuju, po sadržaju i po broju članova (65 u jednom i 70 u drugom, 99 u trećem i sl...).

U procesu feudalizacije i snalaženja franacke države doslo je do izvjesni modifikacija u franackom pravu, a samim tim i u Salijskom zakoniku. Franacki kraljevi donose određene edikte, norme i propise koji se usvajaju kao zakoni. Određen broj takvih pravnih akata sačinjen je u svrhu regulisanja različitih pravnih koji nisu našli svoje uporište u dotadašnjim zakonima. Ti, tzv. Kraljevski zakoni, su imali samo temporalnu ulogu do pojave određenih zakonskih propisa u sastavu regularnog (postojećeg) prava koji bi riješili iste na adekvatan način. Kao što je vec navedeno, Salijski zakonik se u najvećem broju svojih članova bavi krivičnim pravom, koje u svom osnovnom konceptu sadržava niz relikata iz rodovsko-plemenskog društva. Krvna osveta, odnosno sistem kompozicije predviđena je u nizu članova Salijskog zakonika. Visina kompozicije odredjena je prema vrsti delikta, društvenoj pripadnosti i statusu prekršitelja zakona pa i samom mjestu počinjenja nedjela. Krivični delikti se prema Salijskom zakoniku dijele na delikte protiv države, sudstva, ličnosti imovine, porodice i polonog morala. Ovaj rad ce se u najvećem stepenu odnositi na propise unutar zakona koji se tiču odredaba o deliktima protiv ličnosti i imovini, sa oderđenim subordinatama istog.

Važno je istaći da je krivično pravo unutar Ralijskog zakonika, pod utjecaj Rimskog zakona, razvilo čitav niz novih pojmovnih pravnih izraza, koji jos dovoljno nisu iznijansirani u shvatanju dotadašnjeg pravnog poretka franačke države, a ticali su se stepen odgovornosti za nedjela u shvatanju predumišljaja, nehata, pokušaja i sl.

U pogledu sistema kažnjavanja najčesće je primjenjivana novčana kazna za prekršitelje, u nekim slučajevima kazne u naturi, a u nešto gorim slučajevima se pojavljuju i tjelesne, poput sakaćenja, smrtne kazne, stavljanja van zakona te progonstvo.